Το πάντρεμα του ρεμπέτικου με το ραπ (Part 2)
Μιας και σας άρεσε τόσο το αρχικό άρθρο, είπαμε να κάνουμε part 2. Είχαμε αφήσει αρκετά έξω στο προηγούμενο άρθρο, και συμπεριλαμβανομένου και μερικά από αυτά που εσείς μας προτείνατε, ετοιμάσαμε την δέυτερη λίστα με τα ρεμπέτικα rap.
Μια τέτοια λίστα πάντα έχει θέση για έναν καλλιτέχνη σαν τον Ευθύμη. Ένας από τους πρωτοστάτες και πατέρας, όπως θεωρείται, του rap στην Ελλάδα επέλεξε μια παραγωγή από μπουζούκι για το τραγούδι “Φυλακή” του τελευταίου του δίσκου “Εκδοχή Ε”, ένας δίσκος πολύ πρωτότυπος για τα standards της Ελλάδας. Μέσα σε αυτό το κομμάτι μας μιλά για την φυλακή της κοινωνίας ραππαροντας με έναν μοναδικό τρόπο, όπως μόνο αυτός ξέρει.
Πρόσφατα ο Άσαρκος (aka Λόγος 90μοίρες) έβγαλε την νέα του δουλειά ως “Τρίτος Οφθαλμός” με τον δίσκο “Φάμπρικα”. Ένας δίσκος με ένα διαφορετικό ηχόχρωμα για Ελλάδακαι όπως ήταν αναμενόμενο με προσεγμένες παραγωγές. Στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου,ο Άσαρκος μας παρουσιάζει τον εργοστάσιο του που παράγει ρίμες πατώντας πάνω σε ένα μουσικό χαλί με λεπτομέρειες από μπουζούκι. Το αποτέλεσμα πέρα των προσδοκιών.
Ο Άγνωστος Χειμώνας πάντα έβγαζε ένα ρεύμα ελληνισμού στα τραγούδια του. Αυτό το πετυχαίνει είτε με το βασανιάρικο στυλ του είτε με τους βαθείς και πονεμένους στιχους του. Και στις δύο περιπτώσεις, το αποτέλεσμα θυμίζει πάντα το ρεμπέτικο και κατ΄ επέκταση την ελληνική μουσική. Στο κομμάτι “Έχω Μάθει” έβαλε και το ελληνικό στοιχείο του μπαγλαμά στο beat κάνοντας το αποτέλεσμα ακόμα πιο εντυπωσιακό.
Σειρά έχει ένα παρεξηγημένο θα έλεγα συγκρότημα. Οι Stavento είναι ένα συγκρότημα με δύο ταλαντούχους rappers για τα ελληνικά δρώμενα και αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε βλέποντας την επιτυχία τους στο είδος του rap που αποφάσισαν να κάνουν ή ρίχνοντας μια ματιά στην αρχή την πορείας τους. Στο κομμάτι “Hey Hop” εκφράζουν τις δυσκολίες τους με έναν ποιητικό τρόπο με την συνοδεία μπουζουκιού. Ένα που απλά ξυπνά αναμνήσεις στους παλιούς και πρεπεί να ακουστεί και από τους μικρότερους.
Από ένα τέτοιο πειραματισμό δεν θα μπορούσε να λείπει ο Mpelafon. Ο τύπος που “θέλει στα αυτιά κλαρίνα” και που έκανε επιτυχίες συνδιάζοντας rap με δημοτικά θα ήταν αδύνατο να είχε συμπεριλάβει και το ρεμπέτικο στοιχείο στις μουσικές του. Αν και το μεγάλο μπαμ το έκανε με το “Μπαμπαλίνα” μαζί με την ομάδα του Pindos Atletico, πριν από αυτό είχε βγάλει πολύ αξιόλογο υλικό για το στυλ του. Ένα από τα τραγούδια του που αξίζει κάποιος να ακούσει είναι ο “Βασανιάρης”. Ένα τραγούδι για βασανιάρηδες και πονεμένους, στο οποίο επιβάλλεται και ποτό, όπως αναφέρει.
Ο Nerom, ένας νέος rapper, αλλά με πολύ υλικό στην συλλογή του, επέλεξε και αυτός με την σειρά του μια παραγωγή με μπουζούκι για το κομμάτι “Τελειώνει”. Ένα κομμάτι πολύ προσωπικό και βαθύ αλλά παράλληλα και πολύ επιθετικό, καθώς τα βάζει με τους επικριτές του και με όλους τους “ψεύτικους” και όπως λέει και ο ίδιος το θέμα εδώ τελειώνει.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ωστόσο, και τον Killah P, κατά κόσμο Παύλο Φύσσα. Ο Παύλος, ο οποίος βρέθηκε νεκρός από μαχαιριά χρυσαυγίτη, έχει αφήσει πίσω του αξιόλογο υλικό για ακρόαση. Σε πολλά τραγούδια του είχε προσθέσει, μόνος του ή με παρέα με τον Zara Lee και τον Μέγα ως Τριπλέτα, την πενιά και το χρώμα του πειραιώτικου ρεμπέτικου. Στο τραγούδι “τριπλοπενιά” εξυμνούν την πόλη τους, τον Πειραιά με το μοναδικό ραπ-μπέτικο στυλ τους.
Για να κλείσουμε, επιβάλλεται να δώσουμε τον σεβαμό μας στους παραγωγούς που μας δίνουν αυτά τα εξαιρετικά beats, ούτος ώστε να μπορούμε να ακούμε αυτά τα αριστουργήματα. Την αγάπη μας, λοιπόν, στον Druma Loop που συνεργάστηκε με τον Ζωγράφο για τον δισκό “Δεν Φοβήθηκα Να Ζήσω”, στον QBon για την παραγωγή του “Σαμπλάρω Ένα Πόνο” που βάλαμε στο προηγούμενο άρθρο και για τα υπόλοιπα solo του Ζωγράφου, στην Μαρίνα από τους Στίχοιμα για τις υπέροχες μουσικές της, στον Alternative Vibes για την “Φαμπρικα” και σε ολους τους αλλούς για την εξαιρετική δουλειά τους.
