Στις 2 Απρίλη βγήκε ο πρώτος σόλο δίσκος του Buzz, Λεωφόρος Καβάλας, με τους Ήρωα, Sumo Beats, Eversor και Dolo να έχουν την τιμητική τους στα beats.
Η αλήθεια είναι ότι, είμαι αρκετά φαν του duo Zoro/Buzz οπότε περίμενα να βγει ο δίσκος με μια σχετική ανυπομονησία.
Είναι μια αρκετά σκοτεινή δουλειά, με βαρύ συναίσθημα, πολύ έντονη urban αισθητική και ένα διάχυτο άγχος που ταιριάζει ιδιαίτερα με τους καιρούς.
Τα πατήματα του Buzz είναι βαριά, 90 κιλά όπως λέει και ο ίδιος, γιατί πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Για τι πράγμα θα μπορούσε να ραπάρει κανείς το 2021, όπου όλα φαίνονται να επεκτείνονται άχαρα και άσχημα μέσα σε μια ατελείωτη και μίζερη επανάληψη;
Η αγάπη για τις γειτονιές, οι κώδικες, ο σεβασμός στην τάξη του, είναι όλα εκεί, αλλά μέσα από το φίλτρο της καπιταλιστικής παράνοιας, που φαίνεται να έχει καταπιεί τα πάντα.
Το αστικό περιβάλλον είναι αμείλικτο, θυμίζει πόλεμο χαμηλής έντασης, και η Λεωφόρος Καβάλας είναι ένα αρκετά ταιριαστό soundtrack.
Ως ο πρώτος σόλο δίσκος, έχει και αρκετά χαρακτηριστικά εξομολόγησης, κάποια από τα οποία τα είχαμε δει και νωρίτερα σε άλλες δουλειές, που όμως δεν περιστρέφονταν αποκλειστικά γύρω από τον Buzz. Τώρα η δουλειά είναι αυστηρά προσωπική, από την αρχή μέχρι το τέλος.
Ο Buzz εξιστορείται την κοσμοθεωρία του, τις πεποιθήσεις του, την ηθική του και εμείς μαζί του καταφέρνουμε να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Ο δίσκος συνδυάζει πολύ καλά και αναδεικνύει όλα τα στοιχεία που έκαναν τον Buzz αγαπητό στο κοινό. Η πολιτική σκέψη και η εναντίωση στο σύστημα, το Κράτος και τους ανθρωποφύλακες είναι εκεί σε κάθε κομμάτι. Η αγάπη για την γειτονιά του και τα αστικά μνημεία της είναι επίσης εκεί σε κάθε κομμάτι. Γιατί όταν εκπροσωπείς το ραπ και την γειτονιά σου, πρέπει να κάνεις ακριβώς αυτό. Δεν χρειάζεται ούτε να φτιάξεις φανταστικές ιστορίες, ούτε να πουλήσεις ιστορίες που κανείς δεν θα μπορέσει να εξακριβώσει.
Εκπροσωπώ την γειτονιά μου, σημαίνει ταυτόχρονα εκπροσωπώ και την τάξη μου. Μέσα από την φωνή μου, αποκτούν φωνή και εκείνοι που θέλουν να πουν τόσα αλλά πολλές φορές δεν ακούγονται.
Και ο δίσκος το καταφέρνει αυτό με το παραπάνω. Δεν πρόκειται απλώς για ένα δίσκο, αλλά για μια προσπάθεια να δοθεί η φωνή στην γειτονιά και τους ανθρώπους της.
Εν ολίγοις, ο δίσκος είναι Buzz. Στο 150%, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν γουστάρεις Buzz θα γουστάρεις τον δίσκο. Αν δεν γουστάρεις Buzz δεν θα γουστάρεις και τον δίσκο. Είναι acquired taste που λένε, θέλει να έχεις ασχοληθεί.
Αγαπημένη στιγμή: Το Flow Neoyorkezou που ξεκινά με την συγκλονιστική και ιστορική ομιλία του Malcolm X κρατάει την ένταση αμείωτη σε όλη την διάρκεια του κομματιού
Η Λεωφόρος Καβάλας είναι ακριβώς όπως και το 2021. Δεν είναι κάτι που το αντέχουν όλοι. Έχει ωμότητα, λέει αλήθεια και σε προσγειώνει απότομα στο εδώ και στο τώρα. Τα όνειρα και οι φαντασίες σταματάνε και έρχεται η πρόσκρουση με την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα τους περισσότερους τους λυγίζει. Τον Buzz όπως φαίνεται, όχι.
