O IDE είναι MC, παραγωγός και ιδρυτής της ανεξάρτητης Hip Hop δισκογραφικής Creative Juices Music, με έδρα το Brooklyn. Έχει κυκλοφορήσει προσωπικά του άλμπουμ και πολλά άλλα στα οποία έχει κάνει την παραγωγή, ενώ μέσω της CJM έχει κάνει κυκλοφορήσει albums σε σημαντικούς MCs όπως ο Jise One των Arsonists, ο Nems και άλλοι, ενώ το 2016 κυκλοφόρησε τον πρώτο και πολυαναμενόμενο τότε σόλο δίσκο του UG από τους Cella Dwellas, ολόκληρο σε παραγωγή του IDE. Επίσης το 2018 κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με ένα νέο σχήμα, τους Defiant III, μαζί με τον Jise και τον Alucard. Ο IDE ξέκλεψε λίγο χρόνο από το πολυάσχολο πρόγραμμά του και απάντησε σε μερικές ερωτήσεις σχετικά με το πώς βλέπει το Hip Hop σήμερα, πώς είναι να τρέχεις ένα ανεξάρτητο Hip Hop label, πώς φτιάχνει μουσική και πολλά άλλα.
Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με το Hip Hop και σε ποια ηλικία; Πότε ξεκίνησες να φτιάχνεις τη δική σου μουσική; Τι ήρθε πρώτα, οι ρίμες ή το beatmaking;
Το Hip Hop βρισκόταν παντού όταν μεγάλωνα. Γεννήθηκα στα ’80s και μεγάλωσα στα ’90s. Αυτή ήταν η χρυσή εποχή του Hip Hop της Νέας Υόρκης. Η πρώτη μου προσωπική επαφή με το Hip Hop ήταν περίπου όταν ήμουν στο Γυμνάσιο. Πήρα ένα belt driven turntable και έναν μείκτη Gemini ο οποίος είχε ένα μικρό sampler 12 δευτερολέπτων. Υπήρχε ένα δισκάδικο στην πόλη μου στο οποίο βρισκόμουν συνεχώς. Ξεκίνησα να μαζεύω δίσκους με breaks. Έπαιζα drum breaks και σάμπλαρα φράσεις απο acapellas και τα έπαιζα πάνω από τα breaks. Αυτό με κόλλησε στ’ αλήθεια. Ήταν περίπου την ίδια περίοδο που ήμουν 10-12 που απομνημόνευα κουπλέ από MCs. Έχω μια μνήμη να είμαι σε ένα φλώρικο χορό του σχολείου. Και όλοι ήθελαν να χώσω ένα κουπλέ. Έχωσα μία στροφή του B-Real λέξη προς λέξη. Υπήρξε μια τεράστια αντίδραση. Κόλλησα ακόμη περισσότερο.
Περίπου όταν κυκλοφόρησε η ταινία Juice (1992) είχα πάθει εμμονή με τα Techniques. Αυτά τα πικάπ ήταν σαν το ιερό δισκοπότηρο. Δεν μπορούσες να σκρατσάρεις με τα belt driven turntables. Το τοπικό δισκάδικο είχε κάποια στημένα. Οπότε πήγαινα συνέχεια εκεί προσπαθώντας να δω αν θα με άφηναν να παίξω με τα πικάπ. Τελικά με άφησαν, ήταν πάρα πολύ κουλ τύποι. Ο τύπος με έμαθε να μιξάρω. Η πρώτη μου μίξη ήταν Marry J Blidge και Biggie.
Αυτό το μικρό sampler στο μείκτη που είχα στ’ αλήθεια μου προκάλεσε το ενδιαφέρον να φτιάξω beats. Τελικά αγόρασα το Roland Dr 202 drum machine. Ήταν λίγο φθηνότερο από κάποιο από τον εξοπλισμό που ήταν απρόσιτος για έναν νεαρό έφηβο. Έπαιζα με αυτό. Σταδιακά πήρα περισσότερο εξοπλισμό ανά τα χρόνια. Οι ρίμες ήρθαν αργότερα. Αφού είχες φτιάξει ένα beat, ήθελες να ακούσεις μερικές ρίμες. Ώστε αυτό οδήγησε στο γράψιμο. Νομίζω ότι όταν ξεκίνησα το Λύκειο άρχισα να γράφω στροφές. Όλες οι σχολικές μου μέρες ήταν γεμάτες με το να γράφω ρίμες και να προσπαθώ να αποφύγω να κάνω δουλειά για το σχολείο με οποιοδήποτε κόστος. Ήξερα ήδη στο μυαλό μου σε τι στόχευα, ήταν πιο λογικό να χρησιμοποιώ αυτόν τον χρόνο για να αρχίσω να αναπτύσσω την τέχνη μου. Δε μου άρεσε και τόσο η μούφα Ιστορία και η ανούσια απομνημόνευση που μου πρόσφερε το σχολείο.
Τι έκανες ως ασκούμενος για την Wu-Tang Records;
Έκανα απλά street team πράγματα. Οτιδήποτε από το να γράφω τίτλους σε δίσκους με κενές ετικέτες, μέχρι το να βγαίνω στο δρόμο και να μοιράζω φυλλάδια. Πήγαινα στα events και έδινα promo υλικό. Ήμουν νέος τότε. Ίσως 16-17 ή κάτι τέτοιο αλλά έμοιαζα σαν να ήμουν 11. Αλλά έτσι μπήκα σε όλα τα clubs που ήταν για 21 και άνω. Έτσι είδα κάποιους από τους καλύτερους MCs όλων των εποχών να τα σπάνε για όλο το καλοκαίρι. Wu-Tang, DEf Jam, η Νέα Υόρκη σαν σύνολο βρισκόταν στη χρυσή της εποχή. Βίωσα πολλά από αυτά από πρώτο χέρι, η επίδραση που είχε πάνω μου ήταν διαφορετική από οτιδήποτε άλλο. Θα ήμουν στο backstage, γνώριζα τους καλλιτέχνες. Για μένα οι MCs ήταν μεγαλύτεροι από τη ζωή. Έτσι ήμουν αυτό το μικρό παιδί σε ένα περιβάλλον όπου κανείς δεν έμοιαζε με εμένα. Όλοι ήταν μεγάλοι. Εγώ ήμουν αυτό το μικρό παιδί με τα Wu-Tang flyers. Νομίζω ότι το έβρισκαν διασκεδαστικό. Δεν ξέρω πώς τη γλύτωσα με τις μισές από τις μαλακίες που έκανα τότε. Θυμάμαι ήμουν στο Tramps (διάσημο club στη Νέα Υόρκη) και κάπνιζα ένα μπάφο στα παρασκήνια με πολλά άτομα από την Wu-Tang Records. Δεν έτρωγα φαΐ ούτε πρόσεχα τον εαυτό μου. Κοιμόμουν ελάχιστα. Νομίζω ότι ο μπάφος είχε PCP. Ήμουν στην πρώτη σειρά στο Tramps ακριβώς δίπλα στη σκηνή με γεμάτο το μαγαζί. Μετά άρχισα να ζαλίζομαι και να χάνω την όρασή μου. Τυφλώνομαι τελείως. Πρέπει να φτάσω έξω και να πάρω αέρα. Η έξοδος είναι στο ακριβώς αντίθετο σημείο του club και υπάρχει μια θάλλασα 500+ ή οτιδήποτε χωρητικότητα είχε το μαγαζί. Έπρεπε να σπρώχνω στα τυφλά ανάμεσα σε όλο το πλήθος. Περίμενα απλά να με ρίξει κάτω κάποιος. Απλά σπρώχνω κόσμο ακούγοντας «τι σκατά» και «τι σκατά κάνεις». Τέλος πάντων βγήκα έξω, κατάφερα τα McDοnalds να μου δώσουν τσάμπα μια Sprite. Έπεισα τον πορτιέρη να με ξαναβάλει μέσα όταν το ότι δεν ξαναέμπαινες δεν ήταν διαπραγμετεύσιμο. Όταν μπήκα μέσα γνώρισα τον Slick Rick ενώ ο Method Man και ο Redman έβγαιναν στη σκηνή. Ήταν ένα τρελό καλοκαίρι.
Πώς έχει αλλάξει ο τρόπος δημιουργίας τραγουδιών και το στυλ σου ανά τα χρόνια;
Νομίζω πως βιάστηκα σε πολλά από τα πρώτα μου πράγματα. Πολλές φορές απλώς δούλευα τα beats και οι MCs ήθελαν να χωθώ στο κομμάτι την τελευταία στιγμή. Έτσι έγραφα στα γρήγορα στο πόδι και ηχογραφούσα. Ακόμα και τώρα όταν ακούω εκείνο το υλικό έχει αυτή την νοοτροπία. Έχει αυτή την ειλικρίνια και την αγνότητα. Δεν είχε υπερβολική σκέψη, αποτύπωνε πραγματικά τη στιγμή. Τώρα όταν γράφω παίρνω πολύ περισσότερο χρόνο και δεν βιάζομαι να το ηχογραφήσω αμέσως. Ηχογραφούσα κάθε μέρα για πάνω από μία δεκαετία. Έχω κάνει τη διαδικασία πιο αργή. Και τώρα μου αρέσει να εφαρμόζω αυθορμητισμό, όμως αφιερώνω πολύ περισσότερο χρόνο στο να αναπτύξω περισσότερα επίπεδα στο τι λέγεται. Τα πάντα πρέπει να έχουν νόημα. Κάθε γραμμή και κάθε λέξη που έχει επιλεχθεί πρέπει να είναι σημαντική.
Όσον αφορά την παραγωγή. Για μένα έχει να κάνει με το να δημιουργήσεις μια συνταγή για τη ροή της δουλειάς σου. Στο παρελθόν χρησιμοποιούσα αναλογικά drum machines. To στυλ μου ήταν ότι το κάθε beat το ξεκινάω από το μηδέν. Άδεια όλα, οτιδήποτε χρησιμοποιούσα θα το σάμπλαρα επί τόπου. Κάθε beat είχε μία διαφορετική προσέγγιση. Δεν είχα δημιουργήσει μία συνταγή ή μέθοδο με την οποία να χτίζω. Από τότε που έχω οργανωθεί, έμαθα να χρησιμοποιώ τους δικούς μου πόρους. Ώστε να μην κολλάω πολύ με τα τεχνικά. Μπορώ να βουτήξω στη δημιουργική διαδικασία. Επιβράδυνα κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θα περνούσα 8 ώρες σαμπλάροντας και κόβοντας δείγματα. Και όταν τελείωνα δεν ένιωθα δημιουργικός πια. Τώρα όταν νιώθω την επιθυμία να φτιάξω ένα beat, κάνω κατευθείαν αυτό. Νομίζω ότι στο παρελθόν άφησα τα δείγματα να επιλέξουν πραγματικά την κατεύθυνση στην οποία αναπτυσσόταν το beat. Με τα χρόνια έμαθα να αντιλαμβάνομαι έναν ήχο στον οποίο θέλω να πάω και να κάνω τα δείγματα να δουλεύουν για μένα. Η διαδικασία μου τώρα έχει πολύ περισσότερη σκέψη και πρόθεση πίσω της.
Πώς είναι μία κλασσική μέρα για τον IDE; Η δημιουργία μουσικής βρίσκεται καθημερινά στο μενού;
Ο τρόπος ζωής μου είναι πολύ ανορθόδοξος. Η τυπική μου μέρα είναι να ξυπνάω πολύ νωρίς. Ταΐζω τις γάτες μου, βάζω λίγο φαγητό και λίγο κάνναβη στο σύστημά μου. Μετά ασχολούμαι με emails, μηνύματα της προηγούμενης μέρας, social media. Μου αρέσει να κανονίζω τις παραγγελίες που είναι να φύγουν το πρωί. Η μουσική είναι οπωσδήποτε μέρος της ρουτίνας μου. Επίσης είμαι επαγγελματίας ηχολήπτης και κάνω μίξη και μάστερ σε δεκάδες καλλιτέχνες. Οπότε ακόμα και αν δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με τα δικά μου projects, έχω ακόμα την ευκαιρία να ασχοληθώ με τη μουσική γνωρίζοντας ότι αναπτύσσω περαιτέρω τα σετ δεξιοτήτων μου. Όταν πέφτει η νύχτα μου αρέσει στ’ αλήθεια να φτιάχνω beats. Βρίσκομαι παντού. Πάντα ασχολούμαι με ένα εκατομμύριο πράγματα. Το να επιβιώνεις μέσω της τέχνης δεν είναι εύκολο. Βγάζει τον αληθινό hustler από μέσα σου. Οπότε βρίσκομαι παντού, σιγουρεύοντας ότι πληρώνω τους λογαριασμούς μου. Να βρω χρόνο για φίλους και οικογένεια, για τον εαυτό μου κλπ. Μπορεί να περάσει όλη η μέρα και να ξεχάσω να φάω. Η λίστα με τα πράγματα που έχω να κάνω είναι σελίδες επί σελίδων. Έχω πολλά να πετύχω. Κάθε μέρα προσπαθώ να πετύχω κάτι που με βελτιώνει και με φέρνει ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που προσπαθώ να πετύχω. Το οποίο είναι το να έχουν η CJM και όλοι οι καλλιτέχνες της την έκθεση και την αναγνώριση που τους αξίζει.
Εκτός από τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζεσαι, φτάνει στα χέρια σου υπόγειο Hip Hop το οποίο εσύ προσωπικά θεωρείς γαμάτο; Είναι η Νέα Υόρκη, όπως ήταν πάντα, ένα μέρος στο οποίο εμφανίζεται φρέσκο και αξιόλογο Hip Hop;
Πολύ καλή ερώτηση. Έχω την τύχη να γνωρίζω πολύ δημιουργικούς και ταλαντούχους καλλιτέχνες. Έχω προσπαθήσει ο κύκλος μου να αποτελείται από άτομα με τα οποία σκεφτόμαστε παρόμοια. Άνθρωποι που αγαπούν τη μουσική και είναι παθιασμένοι με την τέχνη τους. Έτσι, η πλειοψηφία των δουλειών που φτάνει στα χέρια μου μού αρέσει. Πρέπει να έχω μιξάρει και μαστεράρει μια ντουζίνα άλμπουμ το 2020. Δεν υπάρχει ούτε ένα άλμπουμ στο οποίο δεν έχω επιστρέψει και να ακούσω ψυχαγωγικά. Είμαι φαν των πραγμάτων στα οποία δουλεύω. Κάτι το οποίο όχι μόνο κάνει τη δουλειά μου ευκολότερη, αλλά μου επιτρέπει στ’ αλήθεια να αφιερωθώ δημιουργικά σε αυτές τις δουλειές σαν ηχολήπτης. Εαν μπορώ να δω το όραμα και τον ήχο τον οποίο προσπαθούν να πετύχουν. Συνήθως είμαι βέβαιος ότι έχω κάποια κόλπα που θα βοηθήσουν στο να πραγματοποιηθεί αυτό το ηχητικό αποτέλεσμα.
Το Hip Hop δεν πέθανε ποτέ, του την έπεσαν μερικές φορές, το απήγαγαν, όμως το Hip Hop είναι δρόμος. Είναι σκληρό, δεν μπορεί να σκοτωθεί. Κάποιες φορές του αρέσει να αποφεύει τις μάζες και να ζει με χαμηλό προφίλ στο υπόγειο. Ακόμα και στο αποκορύφωμα του mumble rap και όλης της τατού στη φάτσα χαπακωμένης ανοησίας. Πάντα μπορούσες να βρεις γαμάτες δουλειές αν έψαχνες αρκετά. Χαίρομαι που βλέπω την εστίαση στο αυθεντικό Hip Hop να ξαναμπαίνει στο παιχνίδι. Το κίνημα Griselda έδωσε στ’ αλήθεια μια νέα σπίθα σε αυτό.
Τι hardware/software χρησιμοποιείς για μουσική παραγωγή;
Έχω απλοποιήσει πραγματικά. Χρησιμοποιώ το βασικό MPC Studio για όλη την παραγωγή μου. Το λογισμικό που έχουν δημιουργήσει είναι καταπληκτικό. Χρησιμοποιώ Akai MPC για μεγάλο χρονικό διάστημα, είμαι πολύ χαρούμενος με την κατεύθυνση που έχει πάρει το λογισμικό. Πολύ περισσότερο fine tuning. Οπότε φτιάχνω beat εκεί. Κάνω όλες τις μίξεις στα Pro Tools. Χρησιμοποιώ πάντως και κάποια αναλογικά εξωτερικά εργαλεία για να ισορροπώ τον ψηφιακό με τον αναλογικό ήχο. Αρκετά απλό set up, αλλά πολύ αποτελεσματικό.
Έχεις αναφέρει σε προηγούμενες συνεντεύξεις ότι σε ενδιέφερε να δουλέψεις σε scores και soundtracks. Με τι άλλη μουσική παραγωγή έχεις ασχοληθεί εκτός από Hip Hop δίσκους;
Ασχολούμαι πολύ περισσότερο με την παραγωγή που δε βασίζεται σε δείγματα. Δημιουργώ τα δικά μου δείγματα. Με τον να βρίσκω εργαλεία με τα οποία να μπορώ να δουλεύω τα οποία θα ακούγονται ακριβώς όπως αυτό που ψάχνω στα βινύλια. Οπότε με αυτά θα ήθελα να ασχοληθώ με scoring και soundtracks. Ακόμη και την επιλογή της μουσικής για να συνοδεύει σκηνές σε ταινίες. Έχω ατελείωτα αρχεία. Αλλά για να απαντήσω στην ερώτησή σου, πραγματικά δεν νομίζω ότι έχω αποτολμήσει ακόμη μακριά από το Hip Hop. Υποκειμενικά έχω κάνει πράγματα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν Trip Hop, RnB, Drum N Bass, Soul/Funk. Αλλά για να είμαι ειλικρινής μέχρι τώρα ήταν όλα Hip Hop. Ωστόσο έχω ένα soul άλμπουμ στα σκαριά με την Helixx C Armageddon. Φτιάχνουμε ένα Hip Hop άλμπουμ με χαμηλά BPM και έχει πολλά τραγουδιστικά ρεφραίν. Ετοιμάζουμε ένα follow up με ακόμη πιο αργά BPM και εξ ολοκλήρου μελωδικό τραγούδι. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος με αυτό, ήθελα να το κάνω για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά δεν βρήκα ποτέ τον σωστό καλλιτέχνη. Τώρα έχω την Helixx και είναι καταπληκτική, και όταν συναντιόμαστε για να δουλέψουμε μαζί, κάνουμε κάτι ενδιαφέρον.
Ο δίσκος του UG (Cella Dwellas) “Portals” σε δική σου παραγωγή, θεωρείται από πολλούς Hip–Hoppers ως ένας από τους καλύτερους δίσκους των τελευταίων ετών. Θα υπάρξει συνέχεια σε αυτό το άλμπουμ;
Αήθεια; Δεν το ήξερα καν αυτό. Εγώ και ο UG σίγουρα έχουμε μιλήσει για το Portals 2. Έχουμε ηχογραφήσει το πρώτο μας κομμάτι και είναι τρελό. Έχει κι αυτός μερικά beats στην άκρη. Οπωσδήποτε θα υπάρξει περισσότερη μουσική από τον IDE και τον UG.
Μπορείς να μας περιγράψεις τις ηχογραφήσεις για το Defiant III; Ηχογραφήσατε το άλμπουμε ενώ βρισκόσασταν όλοι μαζί στο στούντιο και καθόλου μέσω email, σωστά;
Πριν το Defiant III έκανα ένα στούντιο άλμπουμ, το “Breath Easy”. Επαγγελματικό στούντιο, ηχολήπτης, συμπεριλαμβανόταν ολόκληρη ομάδα. Το κάναμε μια σημαντική παραγωγή. Μετά από αυτό ήθελα να αλλάξω το ρυθμό και να επιστρέψω στο ύφος της σπιτικής ηχογράφησης. Όλοι οι MCs μαζί για κάθε session. Εκείνος ο χρόνος ήταν ο πρώτος χρόνος που δεν έκατσα απλά να φτιάξω beats. Κάθισα μόνο να φτιάξω beats για το Defiant III. Σε αντίθεση με το να φτιάχνω πολλά beats, απλά διαλέγαμε αυτά που δούλευαν για μας. Κάθε beat φτιάχτηκε με αυτή τη λογική. Θέλαμε να φτιάξουμε ένα πιο δυνατό project, beats που καθοδηγούνται από το μπάσσο, σκληρά ντραμς. Είμαστε όλοι φανς των Psycho Realm και των Cypress Hill. Θέλαμε να κάνουμε κάτι παρόμοιου tempo. Πολλοί μου είπαν ότι σε πολύ από την παραγωγή μπορούσαν να ακούσουν Cypress Hill σε αυτή. Έχοντας πει αυτό, τώρα κυκλοφόρησε η instrumental έκδοση, ποιος θέλει να κάνει μερικά ρεμίξ; Μια πιο χαλαρή προσέγγιση στα recording sessions. Όμως με βαθύ περιεχόμενο. Τρόπος κατά τον οποίο έχει φτιαχτεί το 75% των άλμπουμ της CJM.
Πώς είναι να τρέχεις μία ανεξάρτητη Hip Hop δισκογραφική το 2020;
Είναι το χειρότερο και το καλύτερο πράμα συνδυασμένο όλο μαζί σε ένα γαμημένο στρεσαρισμένο χαμό. Με αυτό εννοώ πως έχω δημιουργήσει μια πλατφόρμα, ώστε να μην χρειάζεται να βασίζομαι σε κανέναν. Δεν έχω να λογοδοτήσω σε κανέναν, να αλλάξω οτιδήποτε, να συμμορφωθώ με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν υπάρχει λογοκρισία, ούτε περιεχόμενο που δεν είναι αποδεκτό. Είναι πλήρης δημιουργική ελευθερία. Το οποίο είναι το καλύτερο πράγμα που υπάρχει. Αυτό και επίσης ξοδεύουμε το χρόνο μας σοφά. Χτίσαμε κάτι, είμαι πολύ περήφανος για αυτό. Δε βασιστήκαμε σε άλλους. Κάναμε το δικό μας, δημιουργήσαμε το δικό μας δρόμο. Ακολουθήσαμε τα χνάρια άλλων νεοϋορκέζικων ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιριών πριν από εμάς. Ύπάρχει περηφάνεια και πολύς σεβασμός σε αυτό. Είχα την ευκαιρία να γνωριστώ και να γίνω φίλος με ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Άνθρωποι σε χώρες που ούτε καν μπορούσα να βρω στο χάρτη ακούνε τη μουσική μας. Αυτό είναι πολύ δυνατό για μένα.
Ωστόσο, είναι πολύ περίπλοκο και χρονοβόρο. Το να φτιάχνεις ένα άλμπουμε είναι περισσότερη δουλειά από όσο φαντάζεται ο κόσμος. Και αυτό δεν είναι καν το δύσκολο κομμάτι. Τώρα έχεις αυτό το άλμπουμ. Τι κάνεις με αυτό. Είναι δύσκολο, δεν έχουμε publishists, δεν έχουμε στήριξη μεγάλης δισκογραφικής, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουμε καν μπάτζετ. Οπότε περιέχει πολλές προκλήσεις. Πρέπει να εργαστούμε σκληρότερα σε μια βιομηχανία όπου το να δουλεύεις εξυπνότερα φέρνει αποτελέσματα. Εξυπνότερα σε αυτή την περίπτωση σημαίνει να πληρώνεις για διάφορα πράγματα. Γι’ αυτό σε μερικά πράγματα μειονεκτούμε πολύ. Πολύ λίγα video clips, δεν προωθούμε πάντα τα άλμπουμς με τον καλύτερο τρόπο, κυκλοφορίες καθυστερούν. Πρέπει να σκέφτομαι 10 βήματα μπροστά όταν σχεδιάζω την κυκλοφορία ενός άλμπουμ. Ήδη ασχολούμαι με πάρα πολλά πράγματα, προσπαθώντας ταυτόχρονα να αφήνω καθαρό μυαλό για τη δική μου δημιουργικότητα. Είναι πολλά να αντιμετωπίσεις, πρέπει να ισορροπήσεις αντιθετικές νοοτροπίες. Είμαι πολύ τυχερός και έχω καταπληκτικούς ανθρώπους που δίνουν ένα χέρι και βοηθάνε τις προσπάθειές μας.
Οι οπαδοί της CJM αγοράζουν περισσότερο digital albums ή κόπιες σε φυσική μορφή όπως οι ειδικές εκδόσεις που κυκλοφορείτε;
Φίλε στ’ αλήθεια αυτές είναι πολύ καλές ερωτήσεις. Κατά πόσο βλέπω εγώ όσο αφορά τη στροφή στο digital έχω μάθει πως έχουμε ένα πυρήνα κοινού. Πολλοί από αυτό τον πυρήνα μας ακολουθούν χρόνια. Είναι αγνοί ακροατές του Hip Hop, άθρωποι που αγαπάνε τη μουσική και την εκτιμούν. Είναι συλλέκτες, θέλουν τα CD, τα αυτοκόλλητα και τις αφίσες, θέλουν production credits, στίχους, εξώφυλλα και σημειώσεις. Θέλουν τη συλλογή. Νομίζω ότι έχουμε πουλήσει περισσότερα CD από το site φέτος από όσο οποιοδήποτε άλλο χρόνο. Και δε βγάλαμε νέα μουσική. Ξανατυπώσαμε κάποια άλμπουμ και βγάλαμε κάποια ακυκλοφόρητα projects και κάποια singles. Βλέπω πολλούς ανθρώπους να έρχονται και να παραγγέλνουν 20 CDs. Νομίζω ότι ο επόμενος πυρήνας είναι οι άνθρωποι που μόλις μας ανακαλύπτουν. Μετά ενώνουν τις τελείες, ανοίγοντας το κουτί της Πανδώρας για να ανακαλύψουν 20 χρόνια δουλειάς και αμέτρητες κυκλοφορίες από μια μεγάλη ποικιλία καλλιτεχνών. Πίσω στο 2012 το digital ήταν ψωμοτύρι. Πηγαίναμε πολύ καλά και το μέλλον φαινόταν πολλά υποσχόμενο για τους καλλιτέχνες μας και την εταιρία σαν σύνολο. Μετά από λίγο εμφανίστηκαν το Pandora και το Spotify. Oι digital πωλήσεις μας έπεσαν 10% το οποίο ήταν τεράστιο. Μείωσα το να βγάζουμε CD και κάναμε μερικές αποκλειστικά ψηφιακές κυκλοφορίες. Έρχονταν emails και λέγανε «Θέλουμε φυσικές κόπιες». Είμαι ο ιδιοκτήτης αυτής της εταιρίας, το οποίο στα αλήθεια σημαίνει ότι αν είσαι ακροατής, φίλος ή οπαδός, τότε δουλεύω για σένα. Σε αυτούς λογοδοτώ, όχι σε κάποιο αφεντικό αλλά στους ακροατές. Οπότε όταν το ακροατήριο λέει πως θέλει CD, κάνω αυτό. Πιστεύω επίσης ότι το 2020 ήταν μία απότομη προσγείωση, ήταν ένα χαοτικό έτος παγκοσμίως. Κάποιες κανονικότητες αφαιρέθηκαν. Για παράδειγμα, η δυνατότητα να πας να δεις ζωντανή μουσική. Νομίζω ότι οι άνθρωποι ένιωσαν τον αντίκτυπο αυτού. Με αυτή την αποκάλυψη συνειδητοποίησαν την αξία της ψυχαγωγίας και της μουσικής. Όλοι ξέρουμε ότι τα περισσότερα από αυτά μπορούν να βρεθούν online δωρεάν. Αλλά πώς συνεχίζει ο καλλιτέχνης να φτιάχνει άλμπουμ; Τα άλμπουμ αυτά κοστίζουν πολλά λεφτά για να τα φτιάξεις και να τα τυπώσεις. Τα χρήματα μπορούν να είναι ο παράγοντας ο οποίος αποτρέπει την τέχνη κάποιου από το να παρουσιαστεί, δυστυχώς. Νομίζω ότι οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι η μουσική είναι κάτι που εκτιμούν βαθιά. Και ότι $10- $20 για κάτι που θα έχουν και θα ακούνε συνεχώς είναι ένα μικρό τίμημα. Το ίντερνετ δημιουργεί νοοτροπίες. Η φετινή χρονιά έσπασε αυτή τη νοοτροπία, νομίζω ότι οι άνθρωποι βρήκαν σημασία στην αξία πραγμάτων που θεωρούσαν δεδομένα. Αυτό μπορεί να ειπωθεί για πολλά πράγματα και όχι μόνο για τη μουσική.
Είχες διοργανώσει έναν διαγωνισμό ρεμίξ για το ομότιτλο κομμάτι του “Portals” του UG και ο «δικός μας» Phaser Heartless κέρδισε την πρώτη θέση. Έχετε ξανασυνεργαστεί σε κάτι από τότε;
Ναι εκείνος ο διαγωνισμός είχε πολύ πλάκα. Μου γνώρισε μερικούς καταπληκτικούς beatmakers. Το ρεμίξ του Phaser Heartless μου είχε τρελάνει το μυαλό. Έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά. Είχαμε μερικές πολύ δυνατές συμμετοχές. Βρισκόμαστε σε επαφή με τον Phaser από τότε σίγουρα. Έχει στείλει μερικά beats, γνωρίζω ότι έχει δουέψει με τον UG, όπως και το ότι έχει συζητήσει να δουλέψει με τον Nick Wiz. Ελπίζω να μπορέσω να παρουσιάσω περισσότερες ευκαιρίες για αυτόν για να κάνει μουσική μαζί μας. Ήλπιζα να έρθω στην Ελλάδα φέτος για να σας γνωρίσω από κοντά. Το 2020 οπωσδήποτε άλλαξε αυτό το πλάνο. Παρολαυτά ελπίζω να το καταφέρω όταν ηρεμήσουν τα πράγματα.
Ποιο είναι ένα πρόσφατο Hip Hop άλμπουμ που θεώρησες γαμάτο;
Φίλε!!! Αυτό είναι δύσκολο. Θα έλεγα το WWCD για να μην ακουστώ πολύ γενικός. Αλλά δεν έχω πάρα πολύ χρόνο για να τσεκάρω όλα τα νέα πράγματα. Είμαι πολύ απασχολημένος στο να δουλεύω στη μουσική. Ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο μου συνήθως ακούω υποκειμενικά κάτι πάνω στο οποίο δουλεύω. Άργησα να μπω στο κίνημα των Griselda. Άκουσα λοιπόν αυτό το άλμπουμ και ένιωθα πραγματικά το τι έκαναν. Εξαιρετική παραγωγή, εξαιρετικά ραπ του δρόμου. Απλώς καλή μουσική του δρόμου, ενδιαφέρουσα ιστορία. Αυτοί οι τύποι είναι πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν, πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Αγαπώ την ενέργειά τους και το πώς τελειοποίησαν την υποστήριξη από μεγάλη εταιρεία και κράτησαν όλο το merchandising τους ανεξάρτητα. Αυτό είναι πραγματικά εντυπωσιακό για μένα. Αυτοί οι τύποι είναι πολύ έξυπνοι. Ήταν υπέροχο να έχουμε σκοτεινό νεοϋορκέζικο Hip Hop πίσω στο προσκήνιο. Νομίζω ότι έχουμε δει αρκετά τατουάζ σε φάτσες και υποσιτισμένους ναρκωμανείς για τα επόμενα 500 χρόνια. Είμαι χαρούμενος που άκουσα ραπ του δρόμου. Επίσης έχουμε μία τρελή συμμετοχή του Benny The Butcer στο άλμπουμ του Sofa King που θα κυκλοφορήσει φέτος.
Τι κυκλοφορίες υπάρχον στα πλάνα της Creative Juices Music για το κοντινό μέλλον; Είναι ένα νέο IDE σόλο άλμπουμ ανάμεσα σε αυτές;
Δουλέψαμε πολύ σκληρά ασταμάτητα πέρυσι. Ετοιμάζουμε κάποια πολύ ωραία πράγματα. Κάποιες νέες δουλειές με άτομα με τα οποία ίσως είστε ήδη εξοικειωμένοι, καθώς και μερικά νέα πρόσωπα στο line up. Συνειδητοποίησα ότι εκτιμώ τον εαυτό μου σαν παραγωγό επειδή ξέρω για τι είμαι ικανός. Συνειδητοποίησα επίσης ότι αυτό δεν το ξέρουν και όλοι οι άλλοι. Σαν παραγωγός έχω κάνει μόνο δύο ολόκληρα άλμπουμς, με πολλές διασκορπισμένες παραγωγές παντού. Αποφάσισα να αφήσω κάτω το στυλό για αυτό το χρόνο και να συγκεντρωθώ σε beats και μιξάρισμα. Θέλησα να βγάλω μια σειρά από άλμπουμς στα οποία έχω κάνει παραγωγή εξ ολοκληρου.
Savage Messiah – Intelligent design
Alucard – Alusions
Wrd Life – 786
Helixx C Armagdeon – House of Helixx
Sofa King – Untitled
Marv Won – Untitled
IDE & Alucard Uncovered Remains 2
Little Vic – Untitled
Αυτό θα είναι βασικά το line up. Μπορεί να εμφανισττούν και κάποια άλλα πράγματα. Είμαι πολύ περήφανος για αυτό το line up. Το κάθε ένα από αυτά τα άλμπουμς, εξαιρώντας το Uncovered Remains 2, θα είναι δική μου παραγωγή και ηχοληψία.
Ο Savage Messiah ήταν μέλος του γκρουπ της Fondle Em Records “Scienz of Life”. To όνομά του ήταν Inspector Willabee. Δουλέψαμε για 15 χρόνια σε εκατοντάδες τραγούδια. Το Intelligent Design θα είναι η πρώτη κυκλοφορία σε μία σειρά από projects που φτιάξαμε. Δυστυχώς, αυτός είναι ένας δρόμος που περπατώ μόνος μου, ο φίλος μου έχει πεθάνει. Ωστόσο παραμένει πολύ μαζί μου και εμπλεκόμενος με το τι συμβαίνει. Είναι σημαντικό να ακουστούν αυτά τα τραγούδια. Παρότι θα κυκλοφορήσουν πάνω από 10 χρόνια από τότε που ηχογραφήθηκαν, αυτά τα τραγούδια στιχουργικά είναι μπροστά από την εποχή τους. Σχεδόν σαν το περιεχόμενο για το οποίο μιλάει να είχε προβλεφθεί.
Το Alusions του Alucard είναι η πολυαναμενόμενη συνέχεια του Watch Them Fall. Ετοιμαστείτε για έκπληξη. Ο Alucard έχει δημιουργήσει στίχους όπως δεν έχω ξαναδεί. Πολύ περίπλοκο, εις βάθος, έξυπνο word play. Νομίζω ότι κατάφερα να δημιουργήσω το τέλειο ηχητικό σκηνικό για να παρουσιαστούν αυτοί οι γαμάτοι στίχοι.
Ο Wrd Life είναι νέος καλλιτέχνης στο label. Μόλις μετακόμισα από το Brooklyn στο Queens. Επικεντρώθηκα σε καλλιτέχνες με έδρα το Μπρούκλιν για το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου. Όταν βρέθηκα στο Queens, απέκτησα την επιθυμία να δουλέψω πραγματικά σε κάποια γαμάτη μουσική που να ακούγεται Queens. Ήμουν τυχερός που με σύστησαν στον Wrd Life σε μια εκδήλωση πριν από ένα χρόνο. Δουλέψαμε σε ένα κομμάτι και αυτό ήταν. Μετατράπηκε σε ΕΡ, και τώρα σε LP. Είναι η ιστορία ενός Hustler, ιστορίες για το πώς μεγαλώνει κανείς στους σκληρούς δρόμους της NY, το να αντιμετωπίζεις τη φυλάκιση, τη βία, τη διακίνηση ναρκωτικών. Η κρυφή πλευρά μίας ήδη σάπιας πόλης. Είναι ένας δίσκος με ήχο Queens.
H Helixx C Armagedon ήταν μία καλλιτέχνις με την οποία ενδιαφερόμουν πάντα να δουλέψω. Είχα ένα βινύλιο με ένα κομμάτι, το Blacklisted, με αυτή και τον Jise. Αγαπώ αυτό το κομμάτι και έλεγα συνέχεια στον Jise για την πιθανότητα να δουλέψω μαζί της. Τα πράγματα ήρθαν στο σωστό σημείο αυτό τον περασμένο χρόνο. Έχουμε δουλέψει πολύ στο στούντιο. Η πρώτη μας ηχογράφηση κάλυψε 11 τραγούδια που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος αυτού του άλμπουμ. Δεν έχει σχέση με οτιδήποτε έχω κάνει στο παρελθόν. Η Helixx είναι μία απίστευτη καλλιτέχνις, writer και performer. Διαλέγει τα πιο βρώμικα, ύπουλα beats μου και τα κάνει όμορφα με τις προσωπικές της ιστορίες της ζωής της.
O Sofa King είναι ένας άλλος καλλιτέχνης με βάση το Queens που ζει στη γειτονιά μου. Βοήθησε να με εισαγάγει σε νέο έδαφος και είναι πάντα κουλ. Ξεκινήσαμε να συνεννοούμστε για το να φτιάξουμε μουσική. Και αυτό κατέληξε σε ένα ολόκληρο ΕΡ. O Sofa έχει ξεχωριστό στυλ και είναι νεότερος καλλιτέχνης. Ωστόσο, είναι φανατικός οπαδός της μουσικής και κάνει αληθινό νεοϋορκέζικο boom bap. Έχουμε ένα γαμάτο ΕΡ, το κομμάτι που έχει με τον Benny The Butcher είναι τρελό!
Ο Marv Won, ο battle θρύλος από το Ντιτρόιτ. Γνωστός για τα battle με τον Eminem στα outtakes του 8 Mile και γενικά για το φανταστικό του word play και ρυθμό. Αληθινός θρύλος του Detroit. Είναι δύσκολο για μένα να παραμένω στις μαλακίες που έγιναν το 2020. Ήμουν πολύ τυχερός για μερικές εκπληκτικές νέες ευκαιρίες. Μία από τις οποίες ήταν να συναντηθούν οι δρόμοι μας με τον Marv και να δουλέψουμε σε ένα ΕΡ. Άλλος ένας ήχoς που δεν έχει καμία σχέσημε οποιοδήποτε άλλο project. Πρώτη φορά που δουλεύω με κάποιον MC από το Ντιτρόιτ. O τρόπος δημιουργίας των τραγουδιών του είναι απίστευτος και διαλύει το στερεότυπο ότι οι battle rappers δεν φτιάχνουν καλή μουσική. Αποδεικνύει ότι είναι αληθινός master και των δύο.
Uncovered Remains 2. Με το θάνατο του φίλου μου Savage Messiah, άρχισα να ψάχνω έντονα στα back up drives μου για να ανακτήσω όλες τις εικόνες, μουσική και οτιδήποτε μπορούσα να βρω. Όταν το έκανα αυτό, έπεσα σε άλμπουμς με ακυκλοφόρητο υλικό. Πρώτον 2 άλμπουμ εξ ολοκλήρου σε παραγωγή του Jazoon, οι φαν της CJM ίσως τον θυμούνται σαν Frank Sasoon. Είχαμε 2 Dead Baby Horn άλμπουμ ηχογραφημένα σπιτικά, και ένα Frankwon άλμπουμ, ηχογραφημένο σε στούντιο. Πάνω απ’ όλα ο Frank είναι αδερφός μου. Δυστυχώς είχαμε μια διαφωνία. Η οποία οδήγησε στο αυτά τα projects απλά να κάθονται. Ξέχασα ότι υπήρχαν. Βρήκα πλήρη Pro Tools sessions για τα πάντα. Τα περισσότερα τραγούδια ολοκληρωμένα. Κάποια beats που είχαν φτιαχτεί για μας, κατέληξαν σε κάποια άλλα άλμπουμ. Άρα είναι άλλη μία δύσκολη κατάσταση. Έτσι ήθελα να προσεγγίσω ξανά το άλμπουμ. Έχουν περάσει πάνω από 4 χρόνια, τα beats βρίσκουν νέους στόχους. Οπότε νομίζω πως θα βγάλουμε αυτό το άλμπουμ ενώνοντας τα δύο projects του Frank, κάνοντας το Uncovered Remains 2 μια ανεπίσημη επίσημη κυκλοφορία, όλο σε παραγωγή του Jazzoon και μερικά beats από εμένα. Επίσης βρήκα αρκετό υλικό για ένα Uncovered Remains 3 το οποίο θα ήταν διάφορα κομμάτια από πολλούς παραγωγούς. Υλικό το οποίο δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ.
Little Vic, ένας καλλιτέχνης με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές ανά τα χρόνια. Μπήκαμε στο στούντιο και αρχίσαμε να δουλεύουμε σε ένα ΕΡ. Ακόμα στα αρχικά στάδια. Έχουμε κάποια τραγούδια, το ένα κυκλοφόρησε φέτος.
IDE solo album. Δεν μπορώ να εγγυηθώ για το 2021, αλλά εγγυώμαι ότι θα αρχίσει να ετοιμάζεται. Ανοίγουμε ένα στούντιο και θα είμαι εκεί όλη μέρα κάθε μέρα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταλήξω μέσα στο booth. Δεν έχω καμία επιλογή στο ζήτημα. Και μετά από ένα χρόνο αποχής, με τρώει να γράψω και να ηχογραφήσω.
Για το τέλος, θα έχω ένα νέο όνομα φέτος. Ξεκίνησα σαν IDE The Shanty Οne. Αυτό έγινε IDE σαν συντομογραφία του Ideology. Επιστρεέφω στις μέρες του Shanty. ‘Εχω εφεύρει ένα νέο alter ego, τον Shanty Gallos. Με το οποίο θα κυκλοφορήσω μουσική φέτος. Το νέο όνομα είναι για να κάνω rebrand, να επανεφεύρω τον εαυτό μου μετά από μερικά χρόνια πάλι. Επίσης το πηγαίνω πίσω στο αυστηρά ωμό Ηip Ηop. Θα επεκταθώ περισσότερο σε αυτό σύντομα.
Σε ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου και ανυπομονούμε για νέα μουσική από την Creative Juices!
Ευχαριστώ, ανυπομονώ να έρθω στην Ελλάδα και να συνεχίσουμε αυτή τη συζήτηση από κοντά. Εκτιμώ το ότι δεν έκανες τις γενικές ερωτήσεις που εμφανίζονται συνέχεια. Είχα την ευκαιρία να αναφερθώ σε πολλά νέα πράγματα για τα οποία ήμουν πολύ σιωπηλός. Ευχαριστώ για αυτή την ευκαιρία. Ελπίζω να μην τους έστειλα όλους για ύπνο. For Fuck Sake!
IDE Official Links
Creative Juices Music Official Site
Creative Juices Music Bandcamp
Creative Juices Music Facebook
Creative Juices Music Instagram
Original English Version
What was your first contact with Hip Hop and at what age? When did you start creating your own stuff? Which was first, rhyming or beatmaking?
Hip Hop was all around growing up. I was born in the ’80s and raised in the ’90s. That was the golden Era of NY Hip Hop. My first personal contact with Ηip Ηop was around when Ι was in middle school. I got a belt driven turn table and a Gemini mixer that had this little 12 second sampler. There was a record store in my town that Ι was at constantly. I just started collecting break records. I would play drum breaks and sample phrases from accapellas and play them over the breaks. That got me really hooked. It was around that same time when Ι was 10-12 Ι would memorize emcees verses. I have this memory of being at a corny middle school dance. And everyone wanting me to recite a verse. I spit a verse from B-Real word for word. It got a huge reaction. I was even more hooked.
Around when the movie Juice came out (1992) Ι was obsessed with Techniques. Those turntables were like the holy grail. You couldn’t scratch with a belt driven turn table. The local record store had a set up. So Ι would be over there constantly trying to see if they would let me mess with the turntables. Eventually they did, they were mad cool. Dude taught me how to mix, my first blend was a Marry J Blidge and Biggie record.
That little sampler on the mixer Ι had really gave me a itch to make beats. Eventually I bought the Roland Dr 202 drum machine. Was a little cheaper than some of the equipment that was out of reach for a young teenager. I would mess with that. Gradually got more equipment over the years. Rhyming would come later. Once you had a beat, you wanted to hear some rhymes. So that would lead to writing. I think when Ι started high school Ι started writing verses. My entire high school days were filled with writing rhymes and trying to avoid doing school work at all costs. I already knew what I was after in my mind, it made more sense to use that time to start developing my own craft. I wasn’t really loving the bullshit history and pointless memorization school offered me.
What did you do as an intern for Wu-Tang Records?
I did basic street team stuff. Everything from writing titles on white label records, to hitting the streets handing out posters. Going to events giving out promo. I was young at the time. Maybe 16-17 or so and Ι looked like Ι was like 11. But Ι got to go to all the clubs that were 21 and up. So I got to see some of the best emcees ever rock all summer long. Wu-Tang, Def Jam, NY as a whole was just in its golden era. I got to witness a lot of it first hand, the impact it made on me was like nothing else. I would be backstage, get to meet the artists. To me emcees were larger than life. So I was this little kid in an environment where no one looked like me. Everyone was a grown man. I was this little white kid with Wu-Tang flyers. I think it cracked people up. I don’t know how I got away with half the shit Ι was doing back then. I remember being at Tramps (famous club in NYC) and smoking a blunt back stage with a bunch of the guys from Wu-Tang records. I hadn’t been eating good or taking care of myself. Hardly sleeping. I think the blunt Ι hit was a dust blunt. I was first row of Tramps right at the stage in a packed event. Then Ι get light headed and loose vision. I go totally blind. I need to make my way out and get air. The exit is the exact opposite side of the club and there’s about a sea of 500+ or whatever that place’s capacity was. I had to blindly push my way thru the entire crowd. I was just waiting to get knocked out by someone. I’m just pushing people hearing “what the fuck” “yo what the fuck you doing”. Anyhow got out, managed to get Mcdonalds to give me a free sprite. Convinced the door man to let me back in when “No re-entry” was non negotiable. Came back in to meet Slick Rick as Redman and Method man hit the stage. It was a crazy summer.
How has your song making process and style changed over the years?
I think Ι rushed a lot of my earlier stuff. Often Ι just worked on the beats, and emcees would want me to get on the track last second. So Ι would just quickly write on the spot and record. Still listening back that content has this stream of consciousness. There’s this honesty and purity to it. Wasn’t over thought, really captivated the time. These days when Ι write Ι take much more time and am not crawling out of my skin to record it right away. I recorded every day for over a decade. I’ve slowed the process down. I still like to implement spontaneity but I just take more time developing more layers to what’s being said. Everything has to have meaning. Each line, and word chosen should be significant.
On the production side. To me it’s about creating a formula for your work flow. In the past I always used analog drum machines. My style was each beat Ι start square one. Empty machine everything Ι used will be sampled now. Each beat had a different approach. I didn’t create a formula or method to construct with. Since Ι have gotten organized, I learned to use my own resources. So Ι don’t have to be stuck on so much technical work. I can dive into the creative process. I slowed myself down like that in the past. Would spend 8 hours sampling and chopping. Then be done and not feel creative. Now when Ι feel that urge to make a beat, I get right to it. I think in the past Ι let the samples really choose the direction of how the beat developed. Over the years I learned to conceptualize a sound I want to go for and make the samples work for me. My process now has a lot more thought and intent behind it.
What is a typical IDE day? Is music creation on the menu daily?
My lifestyle is very unorthodox. My typical day is Ι wake up real early. Feed my cats get some food and cannabis into my system. Then I address emails, texts from the day before, social media. I like to get any orders together in the morning to ship. Music is def a daily part of my routine. I also am a professional engineer and mix and master for dozens of artists. So even if Ι don’t have the time to work on my projects, I still get the opportunity to work on music knowing I’m further developing my skill sets. As night falls Ι really like to make beats. I bounce all over the place. I’m always juggling a million things. Surviving on art isn’t easy. Brings out the true hustler in you. So Ι’m all over making sure Ι pay my bills. Find time for friends, and family, for myself etc. I can go the whole day and forget to eat. My things to do list is pages and pages. I have a lot to accomplish. Each day Ι try to accomplish something that betters me and takes me a step closer to what I’m trying to achieve. Which is to get CJM and all its artists the exposure and recognition they deserve.
Besides the artists you work with, does underground Ηip Ηop music that you personally consider dope get on your hands? Is New York, as it always was, still a place that fresh notable Hip Hop emerges?
Great question. I’m so blessed to know really creative and talented artists. I’ve tried to keep my circle like minded people. People who love music and are passionate about their craft. So the majority of work that comes my way Ι love. I must have mixed and mastered a dozen albums in 2020. I didn’t have one album that Ι haven’t gone back to and listen recreationally. I’m a fan of the stuff I’ve been working with. Which not only makes my job easier, it allows me to really dive in creatively to those projects as an engineer. If I’m able to see the vision and sound they are after. I’m usually confident Ι have a few tricks that can help compliment that sound sonically.
Hip Hop never died it got jumped a few times, kidnapped, but Hip Hop is street. It’s tough it can’t be killed. Sometimes it just likes to duck the masses and dwell low key in the underground. Even in the peek of mumble rap and all that face tatted pilled out bafoonery. You could always find dope projects if you looked hard enough. Glad to see the focus of authentic Hip Hop coming back into play. The Griselda movement really gave that a new spark.
What hardware/software do you use for music production?
I’ve really simplified. I use the basic MPC Studio for all my production. The software they have created is amazing. I’ve been using Akai MPCs for a long time, I’m really happy with the direction the software is gone. Much more fine tuning. So Ι make beats there. I do all mixing in Pro Tools. I do use some analog outboard gear to balance some digital and analog sound. Pretty basic set up, but very efficient.
You have said in previous interviews that you were interested in working in scores and soundtracks. What other music production have you done besides hip hop records?
I have gotten a lot more into non sample based producing. Well creating my own samples. Finding tools Ι can work with that will sound exactly like what Ι look for on vinyl. So with that Ι really would love to get into scoring and soundtrack stuff. Even picking the music to accompany scenes in movies. I have archives for days. But to answer your question Ι really don’t think I’ve ventured to far from hip hop yet. Subjectively Ι’ve done things that could be considered Trip Hop, R n B, Drum and Bass, Soul/funk. But to keep it 100 as of now it’s all been hip hop. However Ι do have a soul album in the making with Helixx C Armageddon. We are doing a hip hop album with slow BPMs and has lots of singing hooks. We are planning a follow up with even slower BPMs and all melodic singing. I’m very excited about that was something Ι wanted to do for a long time but never found the right artist. Now Ι have Helixx is amazing, and when we get together to work, we do some interesting stuff.
“Portals” by UG, produced by you, is considered by many Hip Hop heads to be one of the best albums of the last few years. Will we see a follow up to that LP?
Shit really? I didn’t even know that. Me and UG have def talked about Portals 2. We have our first song recorded and it’s crazy. He has a few beats aside. There will def be more music from IDE and UG.
Can you describe a bit the Defiant III recording sessions? The whole album was recorded while you were all together in the studio and not at all via email, right?
So prior to Defiant III Ι did a studio album Breathe Easy. Pro studio, engineer, whole team involved. We made it a major production. After that Ι wanted to change the pace back to the home recording vibe. All emcees together for each session. That year was the first year I didn’t just sit down and make beats. I only sat down to make beats for Defiant III. As opposed to making lots of beats and we just picked what worked. Each beat was made specifically with this collective in mind. We wanted to do a more upbeat project, very bass driven beats, gritty, hard drums. We all are big fans of Psycho Realm and Cypress Hill. We wanted to do something that was of a similar tempo. I’ve had a few people say a lot of the production they could hear Cypress Hill on. With that said the instrumental cd is out, who’s down to do some remixes? A little more of a loose approach to the recording sessions. But still deep tongue twisting content. Which is how probably 75% off all CJM albums have been done.
How is it to run an independent undergound Hip Hop label in 2020?
It’s the worse and best thing ever all wrapped up into one stressful cluster fuck. By that Ι mean Ι have created a platform, so Ι don’t have to relay on anyone. I don’t have to answer to anyone, change anything, conform in any way. Theres is no censorship, no content that isn’t acceptable. It’s full creative freedom. Which is the best thing ever. That and we spent our time wisely. We built something, I’m very proud of that. We didn’t hop on other people band wagons. We did our own thing, created our own lane. Followed in the footsteps of NY independent record labels before us. There’s pride and a lot of respect that goes along with that. I’ve been able to connect with and become friends with people worldwide. People in countries Ι couldn’t find on the map listen to our music. That’s very powerful to me.
However it’s very complicated and time consuming. Making an album is more work than people imagine. That’s not even the hard part. Now you have this album. What do you do with it. It’s tricky, we don’t have publicists, we don’t have major label backing, most cases we don’t even have a budget. So it’s a lot more challenging. We have to work harder in an industry where working smarter gets things accomplished. Smarter in this case means paying for things. This is why some things we lack on horribly. Very few music videos, not always promoting albums the best, releases getting pushed back. I have to think like 10 steps ahead when planning an album release. I’m already juggling so much, plus trying to leave clarity for my own creativity. It’s a lot to take on, you have to balance contracting mind sets. I’m very fortunate to have amazing people lend a hand and help our efforts.
Do CJM followers purchase more digital albums or physical copies like the special releases you put out?
Man these are really great questions. As much as Ι see the switch to digital I’ve learned that we have a core audience. A lot of that core group of listeners has been rocking with us for a few years. They are Hip Hop purists people who love this music and value it. They are collectors, they want the cds, stickers and posters, they want production credits, lyrics, art and foot notes. They want the collection. I think we sold more CDS of the site this year than we have any other year. We didn’t really put out new music either. We repressed some albums and put out a few unreleased projects and singles. I see a lot of of people coming and ordering 20 cds. I think the next core group is people just finding out about us. Then connecting the dots, opening Pandora’s box to find 20 years of work and countless releases from a wide variety of artists. Back in 2012 digital was bread and butter. We were doing very well and the future was looking promising for our artists and label as a whole. Shortly after Pandora and Spotify came into play. We saw our digital sales drop 10% which was huge. As Ι slowed down pressing cds and did some digital only releases. Emails would pour in “We want physical copies”. I own this label, which really means if you’re a listener, friend or fan Ι work for you. That’s who Ι answer to, not a boss but the listeners. So when the audience says they want cds, Ι make that happen.
I also think 2020 was a rude awakening, was a chaotic year world wide. Some normalities were taken away. For example the ability to go see live music. I think people felt the impact of that. In that revelation realized the value of entertainment and music. We all know most this stuff can be found online free. But then how does the artist continue to make albums? These albums cost a lot of money to even make and press. Money can be a factor to prevent someone’s art from being presented, sadly. I think people realized music is something they hold dear to them. And that $10-$20 for something they will have and listen to continuously is a small price to pay. The internet creates mentalities. This year broke that mentality, Ι think people found importance in value in things they took for granted. This can be said about a lot of things not just music.
You had organized a remix contest for the title track of UG’s “Portals” and “our own” Phaser Heartless won the 1st place. Have you worked with him with anything else since?
Yea that contest was a lot of fun. It introduced me to some incredible beat makers. Phaser Heartless remix blew my mind. He did such a good job. We had some really strong entries. I’ve been in touch with Phaser since for sure. He’s sent a grip of beats, Ι know he’s worked with UG, as well as discussing working with Nik Wiz. I’m hoping to be able to present more opportunity for him to put out music with us. I was hoping to make it out to Greece to meet you guys this year. 2020 def changed that plan. Hoping to still make it happen when things calm.
Which was a recent Hip Hop album you considered dope?
Man!!!! This is tough. I would say WWCD not to sound generic. But Ι don’t really get a ton of time to check all the new stuff. I’m so busy working on music. Even in my leisure I’m usually subjectively listening to a project I’m working on. I was late getting into the Griselda movement. So Ι heard that album and was really feeling what they did. Great production, great street raps. Just good street music, interesting story. Those guys are very good at what they do, very intriguing characters. I love their energy and how they finessed major label backing and kept all their merchandising independently. That’s really impressive to me. Those fellas are very smart. Was great to have dark NY sounding Hip Hop back at the for-front. I think we have seen enough face tattoos and under nourished drug addicts for the next 500 years. Ι’m happy to hear some street rap. Also we got a crazy Benny The Butcher feature on my boy Sofa Kings album dropping this year.
What realeases are planned for CJM for the near future? Is a new solo IDE amongst them?
We have been busting our ass working non stop last year. We have some incredible stuff in the works. Some new work with people you may already be familiar with as well as some new faces to the line up. I realized that I hold my self in high regards as a producer because I know what I’m capable of. I also realized not everyone else knows that. As a producer I’ve only really done two full albums, with lots of scattered credits all over. I decided Ι would put the pen down for the year and focus on beats and mixing. I wanted to do a series of albums Ι produced.
Savage Messiah – Intelligent design
Alucard – Alusions
Wrd Life – 786
Helixx C Armagdeon – House of Helixx
Sofa King – Untitled
Marv Won – Untitled
IDE & Alucard Uncovered Remains 2
Little Vic – Untitled
That’s essentially what the line up is looking like. A few other things may pop up as well. I’m very proud of this line up. Each of these albums, excluding Uncovered Remains 2, will be all my production and engineering.
Savage Messiah was a member of the Fondle Em Records group “Scienz of Life”. He went by Inspector Willabee. We worked for 15 years on hundreds of songs. Intelligent Design will be the first release in a series of projects that we did. Sadly this is a road Ι walk alone, my friend has passed on. However he is very much still with me and involved in what’s going on. It’s important that these songs get heard. Even dropping 10 plus years after being recorded these tracks lyrically are still ahead of its time. Almost like the content he talks about was predicted.
Alucard Alusions is the long awaited follow up to Watch Them Fall. You guys are in for a treat. Alucard has crafted lyrics like I’ve never heard before. Very intricate in-depth intelligent word play. I think Ι was able to create the perfect sound scape of beats to present those dope lyrics on.
Wrd Life is a new artist to the label. I just moved from Brooklyn to Queens. I focused on Brooklyn based artists for most of my career. When Ι found myself in Queens Ι gained the desire to really work on some dope Queens sounding music. I was lucky to have been introduced to WRD Life at an event a year or so ago. We worked on one track and that was it. Turned into a EP, and now a LP. It’s a story of a Hustler, tales of growing up on hard NY streets, dealing with incarceration, violence, drug dealing. The under belly of an already rotten city. It’s a Queens sounding record.
Helixx C Armagedon was an artist I was always interested in working with. I owned a vinyl of a track Blacklisted featuring her and Jise. I love that record and was always in Jises ear about the possibility of working with her. Things fell into place this last year. We have been in and out the studio. Our first recording session covered 11 songs making up the bulk of this album. It’s like nothing I’ve done before. Helixx is an incredible artist, writer and performer. She picks my dirtiest, slimiest beats, and makes them beautiful with her personal stories of her life.
Sofa King is another Queens based artist that lives in my new neighborhood. He helped introduce me to my new stomping ground and has been a continuously cool brother. We started building on making some music. And that lead to a full EP. Sofa has a distinct style and is a younger artist. However he’s a die hard fan of the music, and he makes true New York boom bap. We have a dope EP, the track he has with Benny The Butcher is crazy!
Marv Won the Detroit based battle legend. Known for battling Eminem in the 8 mile out takes, and just for his over all amazing word play and cadence. Real Detroit legend. It’s hard for me to dwell on the shit that happened in 2020. I was very lucky for some amazing new opportunities. One of which being crossing paths with Marv and workin on a Ep. Another sound unlike any other project. My first time working with a Detroit emcee. His song development is incredible and defies strongly the stereotype of battle rappers not making good music. He proves he is a true master of both.
Uncovered Remains 2. With my friend Savage Messiah’s passing it had me searching my back up drives intensely trying to recover all images, music and everything I could find. When doing that Ι stumbled upon albums of unreleased material. One being two albums produced entirely with Jazoon CJM fans may remember him as Frank Sasoon. We had two albums Dead Baby Horn all home recorded and another Frankwon all studio recorded. First and for most Frank is my brother. Regrettably we had a falling out. Which lead to those projects just sitting. I forgot they existed. I found full Pro Tools sessions of everything. Most songs completed. Some beats that were made for us, did end up on some other albums. So it’s another tricky situation. So Ι wanted to reapproach the album. It’s been over 4 years, beats get repurposed. So Ι think we will put that album together as both Frank projects making a “Uncovered Remains 2” an official unofficial release all produced by Jazzoon and a few beats from myself. I also found enough content for an Uncovered Remains 3 that would just be lots of random tracks from different producers. Material that was never released.
Little Vic an artist we have collaborated with several times over the years. We hit the studio and started working on an EP. Still in the early stages. We have a few songs, one did come out this year.
IDE solo album. Can’t guarantee for 2021, but I guarantee there’s going to be one in the works. We are opening a studio and I will be there all day every day. No chance I won’t end up in the booth. I have no choice in the matter. And after a year off I’m itching to write and record.
Lastly Ι am going by a new name this year. I started as IDE The Shanty one. That went to IDE an abbreviation for Ideology. I’m taking it back to the Shanty days. I have invented a new alter ego Shanty Gallos. Which Ι will be releasing music as this year. The new name is to rebrand, reinvent myself after a few years back. Also taking it back to strictly raw hip hop. I’ll expand more on that shortly.
Thank you very much for your time and we are looking forward to new music from Creative Juices!
Thank you can’t wait to get out to Greece and continue this talk in person. Ι appreciate you not asking the generic questions that always come up. I got to touch on a lot of new stuff that Ι have been very quiet about. Thanks for that opportunity. Hope Ι didn’t put everyone to sleep. For Fuck Sake!
